«Κρίση» στην περίθαλψη των διαβητικών

«Κρίση» και στο χώρο της Υγείας πλήττει του διαβητικούς ασθενείς όπου παρατηρούνται το τελευταίο διάστημα εκπτώσεις από τα νοσοκομεία και τα ασφαλιστικά Ταμεία. Παράλληλα, με το πρόβλημα της χορήγησης αναλωσίμων και η κατάργηση των διαβητολογικών κέντρων και ιατρείων χτυπούν σαν «βόμβα» στο κομμάτι της περίθαλψης, με τους ασθενείς να διεκδικούν πλέον ακόμα και τα αυτονόητα.Όπως επανειλημμένα έχει καταγγείλει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Ατόμων με Διαβήτη, και σύμφωνα με την Μεσσήνια πρόεδρο Αθανασία Καρούνου, τα δημόσια νοσοκομεία δεν προμηθεύονται ινσουλίνη τελευταίας γενιάς, προκειμένου να εξοικονομήσουν πόρους.
Αξίζει ωστόσο να σημειωθεί ότι μετά από παρέμβαση της Ομοσπονδίας προς τον ΕΟΠΥΥ, ανακοινώθηκε από τον Οργανισμό ότι «Οι διαδικασίες χορήγησης αναλώσιμων υλικών για τους διαβητικούς απλοποιούνται και καθιερώνεται νέος τρόπος χορήγησης του αναλώσιμου υγειονομικού υλικού του διαβήτη για τους ασφαλισμένους του ΕΟΠΥΥ».
ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΝΑΛΩΣΙΜΩΝ
Συγκεκριμένα, από 1 Μαρτίου του 2013, η χορήγηση αναλώσιμων υγειονομικών υλικών του Διαβήτη θα γίνεται με αναγραφεί σε παραπεμπτικό. Ο ασφαλισμένος θα προμηθεύεται τα αναλώσιμα υλικά του Διαβήτη, όπως πριν, από τα συμβεβλημένα του ΕΟΠΥΥ φαρμακεία και εταιρείες, πληρώνοντας μόνο την προβλεπόμενη από την νομοθεσία συμμετοχή του και όχι την καταβολή του συνόλου της αξίας αναλώσιμων υλικών και στην συνέχεια την είσπραξη του ποσού που κατέβαλε από τις υπηρεσίες παροχών υγείας, στις περιπτώσεις που εκδίδονται παραπεμπτικά από πιστοποιημένους ιατρούς.
Όπως σημειώνει η πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας, η επιβάρυνση των πασχόντων με 15% επί του κόστους των εξετάσεων και η επιβάρυνση των πασχόντων – ασφαλισμένων του ΟΓΑ και του ΟΑΕΕ με 25% (πριν ήταν μηδενική η συμμετοχή), για την αγορά των αναλώσιμων υλικών, δημιουργούν πρόσθετα προβλήματα.
Η Π.Ο.Σ.Σ.Α.Σ.ΔΙΑ ζητά μηδενική συμμετοχή όλων των ασφαλισμένων ατόμων με διαβήτη στα αναλώσιμα ώστε να ενταχθούν τα αναλώσιμα υλικά για το διαβήτη στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση, για να μπορούν και οι μη συμβεβλημένοι γιατροί να τα συνταγογραφούν και να ισχύσει και στα αναλώσιμα υλικά η τρίμηνη επαναλαμβανόμενη συνταγή.
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΔΙΑΒΗΤΟΛΟΓΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ
Φλέγον θέμα για τον κόσμο του Διαβήτη είναι και η πρωτοφανή κατάργηση Διαβητολογικών Κέντρων. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία, σε σχετική επιστολή της τον περασμένο Ιανουάριο, προς τον Υπουργό Υγείας, εξέφρασε την ανησυχία της για την αδικαιολόγητη κατάργηση των Διαβητολογικών Κέντρων και Ιατρείων, από τους νέους οργανισμούς των νοσοκομείων που δημοσιεύονται τον καιρό αυτό. Σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα ο Σακχαρώδης Διαβήτης ως χρόνιο νόσημα αντιμετωπίζεται αποκλειστικά από οργανωμένα κέντρα που είναι εξειδικευμένα στη διαχείριση του Διαβήτη. Οι μελέτες που πραγματοποιήθηκαν από την Αμερικανική Διαβητολογική Εταιρία ( A. D. A.) και την Παγκόσμια Ομοσπονδία Διαβήτη( I. D. F.) έχουν αποδείξει ότι η αντιμετώπιση του Σακχαρώδη Διαβήτη μέσα από εξειδικευμένα Διαβητολογικά Κέντρα μειώνει τις χρόνιες επιπλοκές που προκαλεί η νόσος και συνεπώς το κόστος αντιμετώπισής του.
Στην επιστολή σημειώνεται χαρακτηριστικά «Αναρωτιόμαστε πως είναι δυνατόν εν μέσω οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας να παρατηρούνται τέτοια φαινόμενα κατάργησης εξειδικευμένων Κέντρων και Ιατρείων .
Ζητούμε και απαιτούμε να αναφέρονται τα Διαβητολογικά Κέντρα και Ιατρεία στους νέους οργανισμούς των Νοσοκομείων όπως μέχρι σήμερα.
Ζητούμε και απαιτούμε η πολιτεία να δείξει την προσήκουσα σημασία σε αυτή την μεταβολική μάστιγα της εποχής μας , που είναι ο διαβήτης».
ΚΑΛΑΜΑΤΑ & ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ
Παρ’ όλα αυτά, στο Γενικό Νοσοκομείο Καλαμάτας από τον Μάϊο του 2011 λειτουργεί Εξωτερικό Διαβητολογικό Ιατρείο, που εξυπηρετεί εκατοντάδες διαβητικούς ασθενείς, οι οποίοι μέχρι τότε αναγκάζονταν να μετακινούνται σε Αθήνα και Πάτρα.
Η Διοίκηση του Νοσοκομείου Καλαμάτας λαμβάνοντας υπόψη το μεγάλο ενδιαφέρον των πολιτών για το συγκεκριμένο ιατρείο και προκειμένου να μειωθεί ο χρόνος αναμονής προχώρησε στη λειτουργία και 2ης ημέρας μέσα στην εβδομάδα.
ΑΥΞΗΤΙΚΕΣ ΤΑΣΕΙΣ
Ωστόσο, ο διαβήτης, σύμφωνα με καινούργια στοιχεία, έχει λάβει διαστάσεις επιδημίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Στην Ευρώπη, περισσότεροι από 33 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη, αριθμός που εκτιμάται ότι θα φθάσει τα 48 εκατομμύρια έως το 2030.
Στην Ελλάδα, ο αριθμός των πασχόντων αγγίζει το 1 εκατομμύριο, εκ των οποίων το 10% πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη τύπου Ι (ινσουλινοεξαρτώμενοι), ενώ το 90% από διαβήτη τύπου ΙΙ.
Ο επιπολασμός του σακχαρώδη διαβήτη αυξήθηκε σημαντικά κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ετών στον ελληνικό πληθυσμό. Σε αυτό συνετέλεσαν τόσο η γήρανση του πληθυσμού, όσο και η υιοθέτηση ανθυγιεινού τρόπου ζωής. Για να αντιστραφεί αυτή η αυξανόμενη τάση, απαιτείται συνεχής και αποτελεσματική πολιτική δημόσιας υγείας και αλλαγές στις καθημερινές μας συνήθειες.
Αυτό σημαίνει: διακοπή του καπνίσματος, σωματική άσκηση (τουλάχιστον 30΄ την ημέρα, ακόμα και απλό βάδισμα), μεσογειακή διατροφή ( ψάρι, όσπρια, λαχανικά και φρούτα) και απώλεια 5-10% του βάρους για τους υπέρβαρους.
Ο σακχαρώδης διαβήτης, με τις επιπλοκές του, αποτελεί την πλέον δαπανηρή ασθένεια, με μεγάλα κόστη για τα συστήματα υγείας, καθώς έχει υπολογιστεί ότι απορροφά το 15% των συνολικών δαπανών των συστημάτων υγείας των Δυτικών χωρών.
Νατάσα Σταματοπούλου

Τα στατιστικά στοιχεία της Πελοποννήσου “αγγίζουν” την πραγματικότητα;

4.890 κλοπές, 1.258 κλοπές τροχοφόρων, 179 ληστείες, 7βιασμοί, 457 υποθέσεις νόμου περί ναρκωτικών, 308 υποθέσεις νόμου περί όπλων, είναι μερικά νούμερα που αφορούν τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Πελοποννήσου για το 2012. Νούμερα «ασήμαντα» για πολλούς, πολύ σημαντικά για άλλους που φοβούνται πλέον να βγουν έξω από την πόλη τους.
ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΩΟΤΗΤΑ
Καθημερινά, σε διάφορα ρεπορτάζ σε εφημερίδες και τηλεοπτικούς σταθμούς, σε συζητήσεις με γεροντάκια σε χωριά λίγο έξω από το κέντρο της πόλης, κυρίως σε πεδινούς προορισμούς, πολλοί είναι εκείνοι που μπορούν να σου μιλήσουν για την εγκληματικότητα.
Η αθωότητα μιας άλλης εποχής, της εποχής του ’50, ’60 και’70 που τα παιδιά έπαιζαν στους δρόμους αμέριμνα, κοιμόντουσαν στις αυλές έκαναν βόλτα και πλάγιαζαν δίπλα στη θάλασσα. Όλα αυτά τελείωσαν!
Ερχόμενοι πλέον στο 2013, οι πολίτες φοβούνται να κυκλοφορήσουν έξω από τα σπίτια τους μόλις νυχτώσει. Στις 9 το βράδυ, οι πόρτες κλειδώνουν και πολλοί από αυτούς είναι έτοιμοι, όπως λένε για παν ενδεχόμενο.
Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ
Σημαντικά σημεία του θέματος αυτού, που αξίζουν αναφοράς είναι οι 7 βιασμοί. Ένα ποσοστό που παραμένει σχεδόν ίδιο με το 2011, (είχαμε 8βιασμούς), άξιο αναφοράς όμως αφού μιλάμε για μια περιφέρεια με μικρές πόλεις όπως η Κόρινθος, η Τρίπολη, το Άργος, η Καλαμάτα και η Σπάρτη.
Οι υποθέσεις ανεβαίνουν αριθμητικά αν μιλήσει κανείς για τα ναρκωτικά όπως 457 σημειώθηκαν το 2012 με εξιχνιασμένες 440, ενώ 560 σημειώθηκαν το 2011 με εξιχνιασμένες 529.
Σε υποθέσεις περί όπλων αναφέρθηκαν από τα αρμόδια τμήματα308 το 2012 και 236 για το 2011. Φυσικά, αξίζει να αναφερθεί ότι αρκετοί κάτοχοι όπλων που δεν έχουν άδεια οπλοφορίας, είναι πιθανόν να προμηθεύτηκαν τα όπλα αυτά για να προφυλάξουν τον εαυτό τους και την περιουσία τους (αν και η χρήση των όπλων και σε αυτή την περίπτωση είναι παράνομη ενέργεια) πλην όμως τίποτα δεν τους εμποδίζει να τα χρησιμοποιήσουν και σε άλλες εγκληματικές ενέργειες.
Παράλληλα, στο σύνολο των 4.890 κλοπών και διαρρήξεων που σημειώθηκαν το 2012, οι 2.413 ήταν σε οικίες ενώ 86 ήταν οι ληστείες σε σπίτια.
ΜΕΣΣΗΝΙΑ
Όσον αφορά την Μεσσηνία σε υποθέσεις ναρκωτικών το 2011 σημειώθηκαν 99 με 114 κατηγορηθέντα άτομα ενώ το 2012 σημειώθηκαν 91 με 109 άτομα. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα δύο τελευταία χρόνια το προσωπικό που υπηρετεί στο Τμήμα Δίωξης Ναρκωτικών έχει μειωθεί κατά πολύ.
Στις υποθέσεις που προαναφέρθηκαν εκριζώθηκαν 2097δενδρύλλια κάνναβης το 2011 και 1382 για το 2012.
Ληστείες στο νομό Μεσσηνίας σημειώθηκαν 50 το 2011 και 26 το2012, ενώ κλοπές και διαρρήξεις σημειώθηκαν 1.479 το 2011 και 1.533 για το2012. Αρκετές όμως ήταν και οι κλοπές οχημάτων, αυτοκινήτων και μοτοσικλετών.
H ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ‘13
Ωστόσο, αυτά είναι μόνο τα δηλωμένα στοιχεία στις αρμόδιες υπηρεσίες. Στην πραγματικότητα, τα περιστατικά των κλοπών και διαρρήξεων είναι πολύ περισσότερα από αυτά που δηλώνονται.
Όμως καθημερινά, ο κάθε πολίτης που έρχεται αντιμέτωπος με μια κλοπή στην ίδια του την οικία, αυτός που φοβάται να αφήσει πράγματα στην αυλή του γιατί την επόμενη ημέρα δεν θα τα βρει, αυτός που φοβάται να κοιμηθεί με τα παράθυρα ανοικτά γιατί θα έχει σίγουρα «επισκέπτες», αυτός, ο ίδιος ο άνθρωπος… «περιθάλπει» τον εγκληματία του, μη δηλώνοντας την κλοπή. Οι υποθέσεις φαίνονται λιγότερες στα αρχεία του Υπουργείου και η αστυνομική δύναμη του νομού μας, ίσως σε λίγο φαντάζει, υπερβολική για ένα τόπο με «μηδαμινή εγκληματικότητα».
Νατάσα Σταματοπούλου

Συνέντευξη στον ηθοποιό Βασίλη Κολοβό

Το έργο που παρουσιάζεται φέτος στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας, δεν ήταν μια τυχαία επιλογή, αν σκεφτεί κανείς τις πυρκαγιές που έκαψαν μεγάλες εκτάσεις στον νομό μας και γενικότερα σε ολόκληρη την Πελοπόννησο. Ποιο είναι το νόημα που θέλετε να περάσετε εσείς στο κοινό με το έργο του Μαξ Φρις «Ο Μπίντερμαν και οι εμπρηστές»;


Σωστά. Δεν επιλέχτηκε τυχαία το έργο. Εμείς δεν θέλουμε να πούμε πολλά πράγματα σαν ηθοποιοί, θέλουμε να πούμε ερμηνεύοντας τους ρόλους μας. Τα λέει όλα ο συγγραφέας. Όλα συμπυκνώνονται σε μια φράση που λέει «Καίγεται το σπίτι των διπλανών. Δόξασι ο Θεός, δεν είναι το δικό μου!». Αυτός ο εφησυχασμός, που είναι ένα χαρακτηριστικό της εποχής μας, που ο καθένας κοιτάει το σπιτάκι του, την βόλεψή του, τον καναπέ είναι το κυρίαρχο στοιχείο που θέλει να προβάλει αυτός ο συγγραφέας πριν από 50χρόνια περίπου που το έχει γράψει. Είχε συλλάβει την αντίληψη που άρχιζε να κυριαρχεί.


Οι πυρκαγιές είναι κάτι που τελικά εξελίσσεται καθημερινά. Ένα θέμα που είναι επίκαιρο, μετά και από 50χρόνια που ο συγγραφέας του έργου είναι μέσα στην καθημερινότητά μας. Τι φταίει για αυτό κατά την γνώμη σας;

Εξελίσσονται καθημερινά γιατί καθημερινά εξελίσσονται τα γεγονότα. Επειδή τα πράγματα παραμένουν ίδια. Οι λίγοι που καίνε τους πολλούς για να μοιράσουν την γη, οι λίγοι που κάνουν τους πολέμους για να σκοτωθούν άλλοι και να πάρουν τα πετρέλαια των πολλών. Συνεχίζεται η ίδια τακτική. Έτσι, όσο συνεχίζεται η ίδια τακτική αυτά τα έργα θα είναι διαχρονικά και θα είναι επίκαιρα. Αν δηλαδή, εμείς μέσα από την παράσταση, μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες και μέσα από την ευαισθητοποίησή μας δεν αντιδράσουμε, η κατάσταση θα συνεχίζεται. Οι εμπρηστές θα είναι ανά πάσα στιγμή δίπλα μας. Οι εμπρηστές δεν είναι μόνο αυτοί που θα σου κάψουν το σπίτι αλλά και αυτός που θα σου πάρει την κοινωνική ασφάλεια και αύριο η κοπέλα αντί να πάει στα 55 θα βγει στα 65 και ο άντρας που θα έβγαινε στα 60 θα πάει στα 70, και όλοι αυτοί οι νέοι εμπρηστές της ζωής μας.

Τι ήταν αυτό που ίσως σας έκανε να παραμερίσεται άλλες προτάσεις και να έρθεται φέτος στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας;

Έχω παίξει σε 5 με 6 Περιφερειακά Θέατρα και σε καλούς ρόλους, σε άλλες εποχές. Στην Καλαμάτα έχω ξαναπαίξει, όπου έχω κάνει τον Κρέοντα στην Αντιγόνη. Ειδικά τώρα, το Θέατρο της Καλαμάτας υπό την διεύθυνση του Γιώργου Τσαγκάρη, με τις ευαισθησίες του και τις φιλοδοξίες του για να ξαναφέρει τον κόσμο στο θέατρο και να του δώσει μια άλλη ανάταση και άλλη υπόσταση ώστε να έρθει ο κόσμος πίσω και να ξανά αγαπηθεί το θέατρο από τους Καλαματιανούς, είμαστε και εμείς αρωγοί σε αυτή την προσπάθεια. Δεν είμαστε απλά επαγγελματίες, που δεν είχαμε άλλη δουλειά και ήρθαμε στην Καλαμάτα. Κάναμε μια συνειδητή επιλογή. Είτε το έργο, είτε ο άνθρωπος, είτε ο θεσμός του Δημοτικού Περιφερικού Θεάτρου μας έκανε να βρισκόμαστε φέτος εδώ.

Υπάρχει η βοήθεια που χρειάζεται στα Περιφερειακά Θέατρα από τους αρμόδιους;

Όχι. Το κράτος είναι εχθρικό προς τον πολιτισμό συνολικά. Είναι εχθρικό και προς τα Περιφερειακά Θέατρα και για αυτό θέλει να τα συρρικνώσει και από 16 να τα κάνει 5 για να μπορεί να τα ελέγχει απόλυτα και να τα κάνει μαγαζάκια. Όπως δηλαδή, έχουν πάρει στα χέρια τους τώρα, τα περισσότερα Θέατρα της Αθήνας, κάποιοι επιχειρηματίες και περνάμε σε μια μονοπωλιακή σχέση του Θεάτρου, που σημαίνει ότι κυρίαρχο είναι το κέρδος και όχι η ψυχαγωγεία – η ανάταση ψυχής του κοινού, το ίδιο γίνεται και με τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., από τα οποία θα αντέξουν μόνο όσα έχουν εμπνευσμένους Καλλιτεχνικούς Διευθυντές και ανθρώπους που τα αγαπάνε και θέλουν τα ακολουθήσουν. Αν εγκαταλειφθούν τα Θέατρα από τις τοπικές κοινωνίες, αν δηλαδή τα στελέχη των Θεάτρων αρχίσουν τα σκέφτονται έξω από την κοινωνική διαστρωμάτωση, την πνευματική και την οικονομική και σκέφτεται έτσι την Τέχνη για την Τέχνη γενικός και αφηρημένα, θα πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερα. Έτσι θα είναι το καλύτερο άλλοθι να πούμε κάποια στιγμή ότι δεν χρειάζεται κάθε πόλη να έχει και ένα Θέατρο, κι ας κάνουμε ένα περιφερειακό έτσι και μόνο για να λέμε ότι κάνουμε και εμείς κάτι για τον Πολιτισμό στην Ελλάδα.


Τέλος, θέλω να μας πείτε, τι θα αποκομίσει το κοινό που θα έρθει να παρακολουθήσει αυτή την παράσταση;

Πρώτα από όλα θα κερδίσει μια βραδιά άμα έρθει να δει όλη την παράσταση. Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι το Θέατρο είναι δικό τους. Αυτοί πρέπει να το δουν, αυτοί πρέπει να το αγαπήσουν, αυτοί πρέπει να το στηρίξουν. Μια βραδιά πολιτισμού, όπως είναι η θεατρική πράξη, είναι μια κερδισμένη βραδιά. Δεν ξέρω τι μπορεί να κερδίσει ένα ζευγάρι που θα κάτσει στον καναπέ να δει τα σαχλά προϊόντα της τηλεόρασης. Πάντως, είναι σίγουρο ότι εάν έρθει να δει τον «Μπίντερμαν και τους Εμπρηστές» θα κερδίσει μια βραδιά ωραία, θα έχει ανάταση ψυχής και θα αισθανθεί πολύ καλύτερα.

Συνέντευξη στον Μπάμπη Σαρηγιαννίδη

Ο Μπάμπης Σαρηγιαννίδης μιλά στη «Σ»

«Ελάτε να κάνουμε θέατρο για να πούμε αλήθειες!»

Συνέντευξη στη Νατάσα Σταματοπούλου

Η μικρότερη μορφή θεάτρου είναι ένας ηθοποιός, ένας θεατής και ένα κείμενο μας λέει ο Μπάμπης Σαρηγιαννίδης που παίζει στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας, στο έργο του Μαξ Φρις «Ο Μπίντερμαν και οι εμπρηστές». Ο κ. Σαρηγιαννίδης γεννήθηκε στα Μέταλλα Σερρών και αποφοίτησε από την Δραματική Σχολή του «Κ.Θ.Β.Ε.». Έχει κάνει σπουδές χορού στην Σχολή Σύγχρονου Χορού της Κ. Αγραφίατη.

Το θεατρόφιλο κοινό, τον έχει απολαύσει στο «Εθνικό Θέατρο», και στα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας, Λάρισας και Σερρών σε παραστάσεις αρχαίου δράματος, κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου, όπως: Εκκλησιάζουσες, Ιφιγένεια εν Ταύροις, Βάτραχοι, Αντιγόνη, Πέρσες, Νεφέλες, Οιδίπους Τύραννος, Βάκχες, Σφήκες, Ιούλιος Καίσαρ, Ο κύκλος με την κιμωλία, Μάνα Κουράγιο, Άτταλος ο Γ’, Θεατές, Μπαμπάς ο πόλεμος, Υπάλληλος και πολλά άλλα.

Στο ελεύθερο θέατρο έχει συνεργαστεί με τους θιάσους του Κατάκατσανη στα έργα «Η βίδα» και «Ο Στέλιος», στου Κούρκουλου στο έργο «Ψηλά απ’ την γέφυρα», στης Βουγιουκλάκη στο έργο «Εβίτα», Πιατά στο έργο «Περιμένοντας τον Γκοντό» και «Σιδεράδες», και στου Βουτσά στο έργο «Ράφτης κυριών».

Επίσης, έχει λάβει μέρος σε αρκετές κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, ενώ τα τελευταία χρόνια διδάσκει στη Μέση Εκπαίδευση και σκηνοθετεί.

Ο κ. Σαρηγιαννίδης, στο έργο «Ο Μπίντερμαν και οι εμπρηστές» παίζει τον ρόλο ενός εκ των δύο εμπρηστών. Μέσα από τον ρόλο αυτό, βλέπει όλους τους σημερινούς εμπρηστές της κοινωνίας μας, που πρέπει να μας προβληματίζουν... αλλά καλύτερα να μας τα πει ο ίδιος!

Ερ.: κ. Σαρηγιαννίδη, πείτε μας λίγα λόγια για το έργο του Μαξ Φρις «Ο Μπίντερμαν και οι εμπρηστές».

Απ.: Ο Μαξ Φρις θέλει να πει, με αυτό το έργο, πολλά πράγματα για την εποχή του. Από την στιγμή, όμως, που κάποιος συγγραφέας μιλά για την εποχή του και αυτά που λέει παραμένουν διαχρονικά, αυτή είναι η αιτία για να ξανά ανεβάσει κανείς το έργο. Βέβαια, υπήρχαν και έργα που μιλούσαν στην εποχή τους, αλλά έπαψαν στην συνέχεια να λένε κάποια πράγματα. Στο θέατρο καλείς τον άλλον και στην ουσία, του προβάλεις ένα πείραμα μπροστά του. Τον αφήνεις λοιπόν να σκεφτεί. Εγώ λέω, επάνω στη σκηνή, διάφορα, τώρα τι συμπεράσματα θα βγάλει ο θεατής είναι δικό του θέμα. Φυσικά, τα σπρώχνουμε τα συμπεράσματα προς μια κατεύθυνση, αλλά πρέπει να σκεφτεί ο θεατής. Ο πολίτης έρχεται στο θέατρο και σκέφτεται, αυτό είναι το σημαντικό. Ο θεατής δεν διασκεδάζει απλώς, ψυχαγωγείται – με την έννοια ότι η ψυχή του κάνει μια βόλτα και γυρίζει πλουσιότερη. Η διασκέδαση, έχει μια διαφορά από την ψυχαγωγία. Η λέξη διασκέδαση σημαίνει ότι διασκορπίζω την στεναχώρια μου, με αυτή την έννοια λειτουργεί το θέατρο και τα εκπαιδευτικά θέατρα.

Ο θεατής που θα έρθει θα παιδευτεί, με την έννοια της εκπαίδευσης. Θα έχει σκεφτεί και θα βγει πλουσιότερος. Ο πλούτος αυτός θα είναι πνευματικός πλούτος και ψυχικός πλούτος, ενώ θα δώσει ενδεχομένως και απαντήσεις στα προβλήματά του και με το συγκεκριμένο έργο και με οποιοδήποτε άλλο, από αυτά που ανήκουν στο ποιοτικό θέατρο. Δεν λέμε ότι θα πούμε τι θα κάνει, αλλά να σκεφτεί. Σκέψου, πόσες μορφές εμπρηστών υπάρχουν, γιατί δεν είναι μόνο αυτός που βάζει φωτιά. Μπορεί να είναι ένας τρομοκράτης εμπρηστής ή οποιαδήποτε μορφή προσπαθεί να υποκαταστήσει την δημοκρατία, τις λειτουργίες ισονομίας, δικαιοσύνης και έρχονται προσπαθώντας να δημιουργήσουν μια απάθεια.

Ερ.: Ποιό είναι, κατά την γνώμη σας, το κεντρικό μήνυμα αυτού του έργου, προς τους θεατές; O Mαξ Φρις, θα μπορούσε να είναι επηρεασμένος από γεγονότα της εποχής εκείνης;

Aπ.: Το έργο «Ο Μπίντερμαν και οι εμπρηστές», αυτή την απάθεια, όπως προείπα, προσπαθεί να επισημάνει. Την απάθεια που υπήρχε στην εποχή του Χίτλερ, όπου έβλεπαν να έρχεται το κακό, δεν αντιδρούσαν και το κακό τους «καπέλωσε», είτε αυτοί ήταν εμπρηστές, είτε οποιαδήποτε μορφή ολοκληρωτισμού, η οποία έρχεται σε πλακώνει – σε αφομοιώνει και δεν αντιδράς. Έτσι, όταν αφομοιωθείς και έχεις μπει μέσα σε ένα κουκούλι, λες: «Τώρα τι γίνεται είναι αργά;». Στην ουσία το έργο, αν θέλει κάτι να πει, είναι: «Προσέξτε παιδιά, προσέξτε». Δεν είναι απλώς οι εμπρηστές που βάζουν φωτιά εδώ. Κυκλοφορούν σήμερα εμπρηστές με άλλη μορφή. Μπορεί να μην σου βάλει φωτιά, αλλά θα σου δημιουργήσει πρόβλημα κάπως αλλιώς.

Ο κάθε άνθρωπος, ανάλογα με τις γνώσεις που έχει προσλαμβάνει άλλα νοήματα και άλλα μηνύματα βγάζει. Για αυτό ένα μεγάλο έργο, ο καθένας το διαβάζει διαφορετικά και μπορεί να ανεβεί και με διαφορετικό τρόπο.

Ερ.: Στο παρελθόν έχετε συνεργαστεί και με άλλα Περιφερειακά Θέατρα. Τι ρόλο έχουν στην σημερινή κοινωνία;

Απ.: Τα Περιφερειακά Θέατρα ξεκίνησαν για να λειτουργήσουν σαν αντισώματα στις κοινωνίες αυτές και γενικά ο πολιτισμός πρέπει να λειτουργεί σαν αντίσταση στον οργανισμό μιας κοινωνίας, και έτσι πρέπει να διατηρηθούν. Αυτό, ταυτόχρονα, δημιουργεί την υποχρέωση στους πολίτες κάθε πόλης, σαν να αφορά την ψυχική και σωματική τους υγεία, να τα συντηρούν και να τα φροντίζουν. Δεν είναι πολυτέλεια η τέχνη. Δεν πρέπει να θεωρούμε το Θέατρο και τον Πολιτισμό, σαν μια πολυτέλεια που θα μπορούσε να περισσεύει. Πρέπει να το προσέξουμε αυτό. Το θέατρο, πρέπει να το δούμε σαν μέρος του οργανισμού της κοινωνίας. Σαν μέρος της προσωπικής υγείας.

Ερ.: Στο έργο μαίνεται στον ρόλο ενός εμπρηστή. Πιστεύεται ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια δικαιολογία για τις πράξεις του;

Απ.: Υπάρχουν δύο θέσεις σε αυτή την ερώτηση. Υπάρχει η θέση του Μπάμπη Σαρηγιαννίδη που φυσικά δεν μπορεί να δικαιολογήσει τους εμπρηστές, αλλά όταν παίζεις έναν ρόλο, για να μπορέσεις να τον υποστηρίξεις πρέπει να βρεις την δικαιολογία του ρόλου. Ο ρόλος, ο ίδιος το κάνει αυτό. Με αυτή την έννοια, καλείσαι σαν ηθοποιός να βρεις την δικαιολογία του ρόλου. Σαν πολίτης όμως, φυσικά και δεν μπορώ να δικαιολογήσω με τίποτα το κακό. Μπορώ να παίξω για παράδειγμα, τον Χίτλερ, αλλά δεν μπορώ να δικαιολογήσω και τις πράξεις τού. Για να παίξω τον ρόλο του όμως, πρέπει να βρω γιατί αυτός φτάνει σε αυτόν τον ρόλο, για να μπορέσω να στηρίξω τον δικό μου ρόλο κάπου.

Ερ.: Υπάρχει κάποιο σημείο του έργου που θα θέλατε περισσότερο να διαφοροποιήσετε την θέση σας;

Απ.: Την θέση μου την διαφοροποιώ από όλο το έργο. Σίγουρα, δεν θα μου ταίριαζε αυτή η συμπεριφορά του ρόλου σε εμένα και αυτό είναι και το γοητευτικό για έναν ηθοποιό.

Ερ.: Πόσο δύσκολο είναι να κάνεις έναν ρόλο που δεν θα μπορούσες ποτέ να πάρεις στην πραγματικότητα, σαν άνθρωπος;

Απ.: Όσο δεν το ξέρεις και δεν έχεις κατανοήσει την λειτουργία του ρόλου και της συμπεριφοράς είναι δύσκολο. Από εκεί και πέρα, είναι εύκολο και γίνεται παιχνίδι. Είναι γοητευτικό και σαγηνευτικό να παίζεις έναν ρόλο που είναι αντίθετος με εσένα, σαν ηθοποιός.

Ερ.: Τελειώνοντας, κ. Σαρηγιαννίδη, θα ήθελα να μας πείτε, τι θα λέγατε στο κοινό της Μεσσηνίας για να έρθει να παρακολουθήσει αυτή την παράσταση.

Απ.: Εγώ, συνηθίζω να λέω ότι όχι μόνο το κοινό της Καλαμάτας, αλλά το κοινό όλης της Ελλάδας, όπου υπάρχει ΔΗΠΕΘΕ και όπου υπάρχει θέατρο, ο κόσμος πρέπει να μάθει να κάνει δώρο στον εαυτό του πνευματική τροφή. Όπως προείπα, αυτό είναι που θα τον σώσει, όχι από τις σωματικές ασθενείς, αλλά τις πνευματικές και τις ψυχικές. Οι πνευματικές και ψυχικές ασθένειες μπορεί να ωθήσουν και να οδηγήσουν την θεράπευσε και των σωματικών ασθενειών. Το ότι σήμερα χρειάζεται να μιλάμε για την αναγκαιότητα την τέχνης, σημαίνει ότι υπάρχει έλλειψη παιδείας. Αν υπήρχε σωστή παιδεία, δεν θα χρειαζόταν να μιλάμε εμείς στις εφημερίδες για να πούμε γιατί πρέπει να έρθει ο κόσμος στο θέατρο. Τώρα πρέπει να μιλήσουμε γιατί πρέπει να υπάρχει παιδεία, σωστή παιδεία, που θα δίνει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα από την παιδική ηλικία.

Ο άνθρωπος, όπως και τα άλλα όντα, παίζουν όταν είναι παιδιά. Και τα ζώα παίζουν και ο άνθρωπος παίζει. Το ζώο σταματάει να παίζει. Ο άνθρωπος συνεχίζει να παίζει, σε όλη του την ζωή. Ο πολιτισμένος άνθρωπος επιλέγει σαν παιχνίδι την Τέχνη για να συνεχίσει αυτή του την ιδιότητα. Όχι ότι δεν υπάρχουν υπάρχουν άλλα παιχνίδια, όπως το τάβλι, το ποδόσφαιρο, και δεν λέω ότι είναι σημαντικά και αυτά, αλλά πρέπει να συνεχίζει να παίζει. Παίζει λοιπόν, κάνοντας τέχνη και τέχνη δεν κάνω μόνο εγώ που είμαι στην σκηνή, αλλά και αυτός που έρχεται να παρακολουθήσει. Το Θέατρο έχει μια άλλη ιδιότητα, είναι ομαδικό. Η ομαδικότητά του, προκύπτει από την συμμετοχή του θεατή. Το μήνυμά μου θα είναι «Ελάτε να κάνουμε θέατρο». Η πρώτη και μικρότερη μορφή θεάτρου είναι ένας ηθοποιός, ένας θεατής και ένα κείμενο, άρα λοιπόν «Ελάτε να κάνουμε θέατρο, για να πούμε αλήθειες».

Μάνος Σουρμαϊνης μιλά στην Νατάσα

O Μάνος Σουρμαϊνης μιλά στη «Σ»

«Η τέχνη δεν είναι πολυτέλεια, είναι οξυγόνο!»

Συνέντευξη: Νατάσα Σταματοπούλου

Το ρεπερτόριό του περιλαμβάνει αρχαίο δράμα, τραγωδία με Αισχύλο και Σοφοκλή και κωμωδία του Αριστοφάνη, το πιο σύγχρονο ρεπερτόριο, Μπρεχτ, Τσέχωφ, Ονήλ, και ξένους και Έλληνες συγγραφείς. Δεν έχει κάνει μέχρι τώρα επιθεώρηση ή καθαρά μουσικό θέατρο, γιατί πιστεύει ότι δεν έχει το ταλέντο στο τραγούδι, παρότι είναι γιος μουσικού. Ο λόγος γίνεται για τον Μάνο Σουρμαΐνη, τον οποίο το θεατρόφιλο κοινό έχει απολαύσει σε παραστάσεις όπως «Ο γλάρος» του Τσέχωφ, και «Το σακάκι που βελάζει» και «Ιβάν Ιβάνοβιτς» που είχε παίξει στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το «Γιατρός με το στανιό» του Μολιέρου, «Η σχεδία των νεκρών» του Χάραλντ Μίλερ, ενώ τα απολαυστικότερα έργα του ήταν το «Τρένο στο Ρουφ», «Η κυρία εξαφανίζεται» του Χίτσκοκ. Ο κ.Σουρμαΐνης, γνωστός και μεγάλος ηθοποιός του Ελληνικού Θεάτρου μιλά στη «Σ» για τον «Μπίντερμαν και τους Εμπρηστές», όπου ερμηνεύει τον ρόλο ενός εκ των δύο εμπρηστών, ο οποίος θα ξεγελάσει τον άνθρωπο που τον φιλοξενεί και θα του κάψει το σπίτι. Τα υπόλοιπα, τα λέει ο ίδιος ο Μάνος Σουρμαΐνης…

Ερ.: Αύριο (σήμερα) ξεκινούν οι παραστάσεις για το έργο «Ο Μπίντερμαν και οι Εμπρηστές» του Μαξ Φρις, σε μια πόλη που κάηκε από τις πυρκαγιές των περασμένο Αύγουστο. Το έργο δεν διαλέχτηκε τυχαία. Πως εξηγείται ότι ο συγγραφέας του έργου είναι τόσο επίκαιρος μετά από 50 περίπου χρόνια;

Απ.: Οι πυρκαγιές, όπως και αν τις δει κανείς, πραγματικά ή συμβολικά, δεν είναι καινούργιο φαινόμενο, έχουν πάντα κοινωνική, πολιτική και οικονομική διάσταση. Αυτό το καταλαβαίνουμε και από τον Νέρωνα στο Βυζάντιο, το τρίτο Ράιχ και άλλα όπου πάντα στα σημαντικά γεγονότα, πριν ή μετά, διέπονται μεγάλες πυρκαγιές. Δεν είναι καθόλου τυχαίες οι μεγάλες πυρκαγιές.

Ερ.: Στην παράσταση θα παίξετε τον ρόλο ενός εμπρηστή, ο οποίος δεν λογαριάζει τίποτα μπροστά στο πάθος του για να ακούσει τις φωνές των ανθρώπων που μπλέκονται με τις φλόγες, και τις σειρήνες των πυροσβεστικών οχημάτων. Θα μπορούσατε με κάποιο τρόπο να δικαιολογήσετε την στάση ενός εμπρηστή;

Aπ.: Δεν νομίζω ότι μπορεί νοήμον άνθρωπος να δικαιολογήσει έναν εμπρηστή, γιατί δεν κάνει μόνο κακό σε κάποιον που του καίει την περιουσία του, αλλά κάνει κακό μακροπρόθεσμα στη φύση. Κόβει το οξυγόνο μας, την ζωή μας, είναι δολοφονική ενέργεια, δεν είναι κάτι απλό ένας εμπρησμός. Όλα αυτά που έπονται του εμπρησμού δηλαδή τα χτισίματα, όπου ξαφνικά ξεφυτρώνουν βίλες, ξενοδοχεία, αυθαίρετα που στην συνέχεια νομιμοποιούνται και τις έχουμε δει τώρα δεκαετίες που συμβαίνουν στην χώρα μας. Δεν δικαιολογείται ένας εμπρηστής με τίποτα. Είναι μια εγκληματική φυσιογνωμία και δυστυχώς στην κοινωνία μας υπάρχουν κάποια στοιχεία, τα οποία είναι λούμπελ στοιχεία, μπαίνουν στην υπηρεσία κάποιων συμφερόντων χωρίς οι ίδιοι οι εμπρηστές να έχουν κάποιο συμφέρον. Οι περισσότεροι εμπρηστές είναι όργανα κάποιων άλλων μεγαλυτέρων συμφερόντων. Έχουν πολύ μικρότερο κέρδος οι ίδιοι οι εμπρηστές. Ο εμπρηστής είναι ο ειδικός αυτουργός κυρίως που έχει το συμφέρον και την ευθύνη ολόκληρη για αυτή την καταστροφή.

Ερ.: Η παράσταση που ανεβάζεται θα είναι για άλλη μια φορά κάτι ξεχωριστό για το θεατρικό κοινό της Καλαμάτας. Πιστεύεται ότι υπάρχει η βοήθεια που χρειάζεται στα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα;

Απ.: Σαφώς, το Υπουργείο Πολιτισμού είχε εξαγγείλει πριν 4 χρόνια ότι κάτι θα γίνει και θα ενδιαφερθεί για το θέατρο, αλλά δεν έγινε απολύτως τίποτα. Όμως, δεν έφτανε αυτό, τα θέατρα έχουν μείνει έρμαια, δηλαδή αν δεν ενδιαφερθούν οι πολίτες της κοινωνίας, τα θέατρα αυτά δεν ξέρω πως θα προχωρήσουν. Η επιχορήγηση του Υπουργείου μένει ίδια, η επιχορήγηση της τοπικής αυτοδιοίκησης παραμένει και αυτή ίδια και δεν επαρκούν πια. Λείπει η θέληση. Δυστυχώς, κατά την γνώμη μου, υπάρχει αδιαφορία από τις τοπικές αρχές. Σε κάτι το οποίο νομίζω ότι συμφωνούν, όλοι όσοι παίζουμε στα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα από το έτος ιδρύσεώς τους και μέχρι σήμερα, 25 χρόνια περίπου. Είναι σαν ένα βάρος το Θέατρο. Δεν έχουν καταλάβει ότι ο Πολιτισμός είναι μια πάρα πολύ σταθερή και μακροπρόθεσμη επένδυση. Επένδυση σημαντική για την κοινωνία σε βάθος χρόνου, αλλά και οικονομική, όχι με την έννοια ότι πουλάμε ένα προϊόν για να έχουμε κέρδος, αλλά βοηθά τους ανθρώπους ώστε να μπορούν να συνεργάζονται και να κατανοούν διάφορα πράγματα. Αυτό κάνει άλλωστε η τέχνη. Η τέχνη δεν είναι πολυτέλεια, είναι οξυγόνο.

Ερ.: Γιατί διαλέξατε το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας και όχι έναν άλλο θίασο, δεδομένου ότι μια παράσταση στην Περιφέρεια έχει περισσότερες δυσκολίες;

Απ.: Εγώ προσωπικά είμαι από τους ηθοποιούς που έχω δουλέψει πάρα πολύ στα Δημοτικά Θέατρα και μάλιστα ξεκίνησα το 1982 με τον Πλούτο του Αριστοφάνη από την Κεντρική Σκηνή της Καλαμάτας. Πριν μάλιστα, γίνει στα χαρτιά Δημοτικό το Θέατρο. Είναι δηλαδή ένας τρόπος ζωής. Με ενδιαφέρει η ζωή αυτή. Πιστεύω πάρα πολύ στον θεσμό των Δημοτικών Περιφερειακών Θεάτρων, για πολλούς και διάφορους λόγους, όπως ότι δίνουν ευκαιρίες σε ηθοποιούς να παίξουν, γιατί οι ηθοποιοί παίζουν ελεύθερα, γιατί ζυμώνονται με την περιοδεία, γιατί παίζουν ρεπερτόριο αφού όλα τα Δημοτικά Θέατρα ανεβάζουν ρεπερτόριο, πράγμα που δεν το κάνει ένας ιδιωτικός θίασος στην Αθήνα. Μπορεί απλά να ανεβάσει μια σαχλαμάρα γιατί έχει σκοπό το ταμείο και μόνο. Όλα αυτά είναι πάρα πολύ σημαντικά πράγματα. Ανεβάζουν τον πολιτισμό και απετέλεσαν και εκτελούν σπουδαίο έργο τα Δημοτικά Θέατρα. Θα είναι κρίμα αυτός ο θεσμός να εκλείψει.

Έπειτα, πρέπει να πω ότι στήσαμε μια παράσταση υψίστης θεατρικής και καλλιτεχνικής σημασιολογίας. Την αξία της παράστασης θα την κρίνει το κοινό. Κατά την γνώμη μας, είτε την κάνουμε εδώ την παράσταση, είτε την κάνουμε στην Αθήνα, είτε την κάνουμε στο Λονδίνο, δουλέψαμε και δουλεύουμε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Δεν δουλέψαμε υποτιμώντας το έργο και την παράσταση επειδή είναι στην Περιφέρεια. Δεν έχει καμία σχέση αυτό. Εμείς, όλοι οι παράγοντες, από τον σκηνοθέτη, μέχρι και όλους τους ηθοποιούς, τους σκηνογράφους, τους ενδυματολόγους, τους τεχνικούς οι οποίοι έχουν κάνει σπουδαία δουλειά δίνουμε τον καλύτερό μας εαυτό.

Ερ.: Η προσπάθεια που κάνατε ήταν αρκετά μεγάλη για αυτή την παράσταση, τι θα λέγατε στον καλαματιανό λαό για να έρθει να την παρακολουθήσει;

Aπ.: Αυτή την φορά ήρθαμε επειδή μας κάλεσε ο Γιώργος Τσαγκάρης, που είναι φίλος από τα παλιά και πιστεύουμε στον άνθρωπο. Είναι ένας άνθρωπος με ποιότητα και έχει πράγματα να δώσει, αρκεί να κάνει ένα βήμα και ο κόσμος της Καλαμάτας και να τον εμπιστευτεί. Βέβαια, πρέπει να έρθει να δει ο κόσμος της Καλαμάτας, και πιστεύουμε ότι θα το κάνει. Αυτό γίνεται μόνο εάν έρθει στο θέατρο. Φτύσαμε όλοι αίμα για να βγάλουμε ένα καλό αποτέλεσμα και για αυτό θα παλεύουμε μέχρι και τις 28 του μηνός. Πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος που θα επιλέξει να έρθει ένα βράδυ στο θέατρο, θα φύγει κερδισμένος!

Θεόδωρος Σταυριανόπουλος συγγραφέας

Ο Θόδωρος Σταυριανόπουλος μιλά στη «Σ» για την ποιητική του συλλογή

Στόχος της σημερινής βιβλιοπαρουσίασης η πρόληψη τροχαίων ατυχημάτων

Συνέντευξη Νατάσα Σταματοπούλου

Μέσα από ποιήματα που βγαίνουν από το βάθος της ψυχής ενός ανθρώπου, επηρεασμένα από τα τραγικά λάθη των πολιτών και των πολιτικών φορέων ενός τόπου, μπορεί να νιώσει κανείς την πίκρα, που καταλαμβάνει διάφορες στιγμές όλους τους απλούς πολίτες.

Με αυτό το συναίσθημα ξεκίνησε να γράφει ο καθηγητής και πρόεδρος της Α- ΕΛΜΕ Μεσσηνίας Θόδωρος Σταυριανόπουλος. Η κ. Σταυριανόπουλος, αφιερώνει το βιβλίο του σε όλα τα παιδιά που « η τύχη, τους φέρθηκε σκληρά και δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν τον κύκλο της ζωής τους», όπως ο ίδιος μας αναφέρει, σε μια μικρή συνέντευξή του στην «Σ».

Το βιβλίο του κ. Σταυριανόπουλου, θα παρουσιαστεί σήμερα στις 7 το απόγευμα, στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας. Στην παρουσίαση θα συμμετέχουν οι δημοσιογράφοι Κατερίνα Κωλέτση και Νίκος Μεγγρέλης, ο καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών,ο διδάσκων Πανεπιστημίου Πελοποννήσου – ποιητή Δημήτρης Πανομήτρος, ο διευθυντής του 4^ου Γύμνασιου Μεταμόρφωσης Τάσος Μπούρας, ο πρόεδρος του Κ.Ε.Α.Ν. (Κύτταρο Εναλλακτικών Αναζητήσεων Νέων) Σταύρο Μηλιώνη και την υπεύθυνη Κ.Ε.Α.Ν. Πελοποννήσου Γεωργία Παναγοπούλου.

Ερ.: Πως ξεκινήσατε να γράφετε αυτό το βιβλίο; Τι σας επηρέασε για να δημιουργήσετε μια συλλογή ποιημάτων και που αναφέρεται ο τίτλος του βιβλίου;

Aπ.: Εδώ και κάποια χρόνια, σε δύσκολες στιγμές μου, ιδιαίτερα φορτισμένες, έγραφα κάποια ποιήματα. Αυτά τα ποιήματα, κάποια στιγμή, μου δημιουργήθηκε η σκέψη να τα κάνω βιβλίο. Διάλεξα από αυτά 60 και τα εξέδωσα με μορφή βιβλίου. Το όνομα του είναι “Κλειστές πόρτες … ανοιχτά παράθυρα”, το οποίο αναφέρεται στα ανοιχτά παράθυρα ή τηλεοπτικά παράθυρα της τηλεόρασης, ενώ οι κλειστές πόρτες είναι οι πόρτες της ζωής.

Eρ.: Η αφιέρωσή του βιβλίου, δεν είναι συνηθισμένη. Τι σας προκάλεσε σε αυτή την επιλογή;

Aπ.: Όταν έφτασα στην αφιέρωση του βιβλίου, σκέφτηκα να το αφιερώσω στα παιδιά μου, στην γυναίκα μου ή στους γονείς μου, αλλά επειδή ήμουν σε συναισθηματική φόρτιση με την καθημερινότητα των τροχαίων ατυχημάτων νέων ανθρώπων, και πόσο μάλλον όταν τα τελευταία χρόνια είχα μαθητές μου που είχαν χαθεί σε τροχαία. Έτσι, έβαλα την αφιέρωση στα παιδιά αυτά, που καθημερινά χάνονται στα τροχαία και η τύχη, τους φέρθηκε σκληρά και δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν τον κύκλο της ζωής τους. Όταν το έδωσα το βιβλίο αυτό σε έναν φίλο μου, συνάδελφο – εκπαιδευτικό, τον Τάσο Μπούρα, ο οποίος ήταν ποθώντας, συγκινήθηκε και μου ζήτησε να λάβει μέρος στην εκδήλωση. Μου είπε, χαράς στο κουράγιο του, ότι: «Μπορεί να έχασα τον Γιάννη μου, αλλά να κάνουμε κάτι για να μην συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Όσο μπορούμε να αποτρέψουμε». Έτσι, πλέον, ο φίλος και συνάδελφος Γιάννης, ο πονεμένος γονιός που αναφέρω, μπήκε στην εκδήλωση.

Ερ.: O κ. Μπούρας, τι ρόλο θα έχει στην παρουσίαση του βιβλίου σας;

Aπ.: Στην εκδήλωση τον πρωταγωνιστικό ρόλο θα πάρει ο Τάσος Μπούρας, και έχουμε σκοπό να φτιάξουμε ένα βαλιτσάκι με την ονομασία «Πρόληψη τροχαίων ατυχημάτων». Επίσης, θα περιλαμβάνει ένα DVD με σκληρή εικόνα τροχαίων ατυχημάτων και εικόνα εποπτικού υλικού. Θα δίνουμε έτσι, την δυνατότητα σε οποιονδήποτε να κάνει μια εκδήλωση, δίνοντάς του υλικό να παρουσιάσει κάποια πράγματα και να αποτρέψει τους νέους, ώστε να αποφευχθούν τα τροχαία.

Ερ.: To βιβλίο αυτό είναι το πρώτο που γράφεται;

Aπ.: Το βιβλίο που γράφω είναι το πρώτο. Δεν πάω να καταξιωθώ σαν ποιητής. Τα ποιήματά μου έχουν ένα πολιτικό περιεχόμενο. Δεν περιλαμβάνονται ερωτικά ποιήματα. Θέλουμε να δώσουμε ένα βάρος στην εκδήλωση, όχι για να προβληθώ εγώ προσωπικά αλλά για να επιτευχθεί ο στόχος. Καλεσμένοι είναι όλοι οι πολίτες της Μεσσηνίας και θέλουμε να πραγματοποιηθεί ο στόχος μας. Εμείς θα συνεχίσουμε με κάποιους άλλους φορείς, όπως την Νομαρχιακή και την Δημοτική Αυτοδιοίκηση, για να φτιάξουμε αυτό το υλικό μας. Τα χρήματα της είσπραξης του βιβλίου θα διατεθούν σε αυτό τον σκοπό και θα δημιουργηθεί ένα ταμείο, ώστε να κάνουμε κάτι ώστε να αποτρέψουμε την μάστιγα.

Eρ.: Πιστεύεται ότι οι αρμόδιοι φορείς καταβάλουν την προσπάθεια που χρειάζεται για να αποφευχθούν τα τροχαία δυστυχήματα και ατυχήματα στην Μεσσηνία;

Απ.: Οι αρμόδιοι φορείς καταβάλουν κάποιες προσπάθειες, αλλά νομίζω υπάρχουν και άλλα ζητήματα. Δηλαδή, με το να αναφέρεις σε νέους ανθρώπους τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, δεν κάνεις τίποτα. Ο νέος και ο ακροατής, ο οποίος συμμετέχει σε μια τέτοια ενημερωτική συνάντηση, νομίζω ότι πρέπει να δει μια σκληρή εικόνα. Να δει πτώμα, να δει κηδεία, να δει νεκροταφεία, μάνες, παιδιά και συμμαθητές να κλαίνε. Έτσι, αφού δημιουργηθεί η απαραίτητη ευαισθητοποίηση, μετά μπορείς να τους πεις κάποια πράγματα.

Έχω τύχει σε αντίστοιχη εκδήλωση που με σόκαρε αυτή η εικόνα και μετά ακολούθησε η ομιλία του Ιαβέρη στο Πειραματικό Σχολείο Καλαμάτας. Νομίζω, ότι αφού πάθεις σοκ, μετά μπορείς να αφομοιώσεις αυτά που σου λένε. Τώρα να μιλάς για τον ΚΟΚ και την παραβίαση του κόκκινου, δεν νομίζω ότι γίνεται τίποτα. Πρέπει να σοκαριστείς για να αφομοιώσεις, τότε μπορείς να αλλάξεις γνώμη και δεν ξέρω για πόσο.

Ερ.: Θα υπάρξουν κάποιες άλλες ενέργειες σας, μετά την παρουσίαση του βιβλίου, για αυτό τον σκοπό;

Απ.: Εμείς θα προσπαθήσουμε μέσα στο βαλιτσάκι να υπάρχουν κάποια σποτάκια, που θα κανονίσουμε να παίζουν συχνά στα τοπικά ΜΜΕ. Αυτά θα είναι η εικόνα και η αποτροπή των νέων σε καθημερινή βάση. Δεν μας φταίνε οι δρόμοι γιατί από αυτούς διέρχονται χιλιάδες καθημερινά. Σκοτώνεται ένας. Αν περνούν χίλια άτομα και σκοτώνεται ένας, στους 999 δεν φταίει ο δρόμος; Εγώ σας λέω ότι οι δρόμοι φταίνε. Αλλά όταν εμείς δούμε ότι δεν είναι καλοί, θα πρέπει να έχουμε την ανάλογη οδική συμπεριφορά. Άρα, λοιπόν, η Οδική συμπεριφορά είναι η όλη υπόθεση.

Συνέντευξη στον δήμαρχο της Ladispoli Giogli Gino

Αδελφοποίηση πόλεων Θουρίας και Ladispoli

Προώθηση της τοπικής αγκινάρας σε όλο τον κόσμο μέσω Ιταλίας

Ιταλοί επισκέπτες στις αγροτικές καλλιέργειας της Μικρομάνης

Ρεπορτάζ Νατάσα Σταματοπούλου

Με σκοπό την αδελφοποίηση των πόλεων του Δήμου Θουρίας και του δήμου Ladispoli της Ιταλίας, την συμμετοχή του «Εξωραϊστικού Εκπολιτιστικού Συλλόγου Μικρομάνης», στο δίκτυο των πόλεων του «Πολιτισμού της Αγκινάρας» και την προώθηση της ιδέας του προϊόντος σε όλο τον κόσμο, πέντε σημαντικά στελέχη του δήμου Ladispoli, επισκέφθηκαν χθες τον δήμο Θουρίας.

Αναφορά γίνεται για τους Ciogli Gino, σύμβουλο Περιφέρειας Ρώμης, πρώην δήμαρχο του δήμου Ladispoli και πρόεδρο του Συλλόγου η «H πόλη της αγκινάρας σε όλο τον κόσμο», τον Franco Diantonio, γενικό γραμματέα του δήμου Ladispoli και σύμβουλο του Συλλόγου «H πόλη της αγκινάρας σε όλο τον κόσμο», τον Antonio Chiappini, απασχολούμενο με τον Τουρισμό, σύμβουλο Συλλόγου και δημοτικό σύμβουλο του δήμου Ladispoli, τον Angelo Leccesi, δημοτικό Σύμβουλο του δήμου Ladispoli, πρόεδρο Συνεταιρισμού Αγκινάρας, πρόεδρο Συνεταιρισμών άλλων προϊόντων και παραγωγό αγκινάρας, και τέλος των Έλληνα κάτοικο Ιταλίας Γιώργο Κεμερίδη, μεταφραστή και πρόεδρο Πολιτιστικού Συλλόγου Il Mediteraneo, οι οποίοι επισκέφθηκαν τον δήμαρχο Θουρίας Γιώργο Σκαλαίο στο δημαρχείο, μίλησαν με τον πρόεδρο του Εξωραϊστικού Εκπολιτιστικού Συλλόγου Μικρομάνης (που οργανώνει της καθιερωμένη Γιορτή Αγκινάρας) Γιάννη Σταματόπουλου, και επισκέφθηκαν τις καλλιέργειες αγκινάρας των αγροτών της περιοχής.

Οι Ιταλοί επισκέπτες, έμειναν αρκετά ευχαριστημένοι από την φιλοξενία και την υποδοχή, αλλά πολύ περισσότερο από τον γόνιμο διάλογο που έκαναν με τους ανωτέρω. Αξίζει να σημειωθεί, ότι στην συζήτηση συμμετείχε και Επιτροπή Παραγωγών άγριας αγκινάρας, οι οποίοι παρακολούθησαν τον διάλογο και έκαναν ερωτήσεις σχετικά με τις διαφορές στις καλλιέργειες της περιοχής με αυτές της Ιταλίας, αλλά και τον τρόπο της καλλιέργειας και της φροντίδας της. Στην συνέχεια, ακολούθησε φαγητό στην Ταβέρνα «Η ρόδα» στην Μικρομάνη, όπου είχαν την ευκαιρία να γευτούν το προϊόν, μαγειρεμένο με διάφορους τρόπους και γλυκό αγκινάρας μοναδικό στο είδος του.

Η «Σ» παραβρισκόμενη στην επίσκεψη των Ιταλών, μπόρεσε να ενημερωθεί από τον Ciogli Gino με μια μικρή συνέντευξη.

Ερ.: Πως γεννήθηκε η ιδέα για την προώθηση της αγκινάρας;

Απ.: Η ιδέα γεννήθηκε στην πόλη της Ladispoli, αφού θελήσαμε να ανεβάσουμε την αξία της αγκινάρας και για αυτό κάνουμε διάφορες εκδηλώσεις κάθε χρόνο. Για να δώσουμε αξία σε αυτό το προϊόν, μαζί με ένα άλλο προϊόν που είναι το κρασί, που ήδη έχει μεγάλη αξία από πολλά χρόνια. Είδαμε δια μέσω του κρασιού, τον τρόπο τον οποίο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να δώσουμε αξία στην αγκινάρα.

Είδαμε ότι με την πόλη της Benicarlo της Ισπανίας, ο Σύλλόγος πήρε δύο σφραγίδες της τοπικής και της κρατικής προελεύσεως. Αυτοί μάλιστα τα κατάφεραν ποιό γρήγορα από εμάς, γιατί έχουν νομικούς μεθόδους πολύ ποιο γρήγορους. Και εμείς για την προέλευση, για την περιοχή που έρχεται το προϊόν, τις έχουμε ήδη πάρει. Μετά σκεφθήκαμε να φτιάξουμε έναν Σύλλογο, όπως υπάρχει και για το κρασί, που λέγεται «Η πόλη της Αγκινάρας σε όλο τον κόσμο».

Ερ.: Ποιος είναι ο σκοπός αυτής της πρωτοβουλίας και ποιες θα είναι οι επόμενες επαφές σας;

Aπ.: Ο σκοπός μας δεν είναι να δρούμε πόλεις που να έχουν πάρα πολύ μεγάλη παραγωγή, αλλά ποιότητα. Οπότε εκτός από τις πόλεις της Ιταλίας, που έχουν μπει ήδη στον Σύλλογο με την θέληση τους, εκτός από την Ισπανία που ήδη είναι μέσα, συνεργαζόμαστε και με την Καλιφόρνια. Στην συνέχεια, σκεφθήκαμε να επισκεφθούμε και να συνεργασθούμε με άλλα μέρη της Μεσογείου. Είδαμε ότι υπάρχουν, εδώ στην Ελλάδα, παραγωγές και ότι υπάρχουν καλές πρωτοβουλίες και έτσι αποφασίσαμε να έρθουμε.

Τώρα σκεφτόμαστε να κάνουμε επαφές με την Γαλλία, την Αίγυπτο και την Τουνισία (Αλ Γκαμχουρία ατ Τουνισία – περιοχή στις μεσογειακές ακτές της Βόρειας Αφρικής), όπου εκεί έχουν μεγάλες παραγωγές αγκινάρας, αλλά όχι άριστης ποιότητας. Έτσι, μας ενδιαφέρει, να τους δείξουμε ότι δεν είναι το θέμα η μεγάλη παραγωγή, αλλά η καλύτερη ποιότητα.

Πρώτα – πρώτα θα πάμε στην Γαλλία και μετά στην Αίγυπτο και την Τουνισία. Αυτό φυσικά, εξαρτάται και από τους δήμους της κάθε χώρας για να δούμε αν έχουν πολιτική σταθερότητα. Το ποιο γρήγορο ταξίδι μετά από την Ελλάδα είναι η Γαλλία.

Eρ.: Ποιες ήταν οι εντυπώσεις σας από την επίσκεψή σας στις καλλιέργειες των παραγωγών της Μικρομάνης;

Απ.: Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι και εντυπωσιασμένοι από τον τρόπο που μας υποδέχθηκαν, και από αυτά που είδαμε, ενώ δεν έχουμε κάνει ακόμα το μισό από το ταξίδι μας στην Ελλάδα. Η επίσκεψη μάς ήταν πολύ ευχάριστη γιατί είδαμε τον εξαιρετικό τρόπο που έδειξαν οι δήμαρχοι και οι διοικητικές και πολιτιστικές αρχές.

Παρ’ όλα αυτά, είδαμε ότι υπάρχει μια στενάχωρη σκέψη των παραγωγών γιατί το προϊόν έχει μια κάμψη, αφού η Ελληνίδα νοικοκυρά δεν αγοράζει το προϊόν γιατί δεν ξέρει πως να το χρησιμοποιήσει. Αντίθετα, εμείς είμαστε της άποψης, ότι η μαγειρική είναι μέσα στα ήθη και τα έθιμα ενός λαού και θέλουμε να το προσπαθήσουμε και να βοηθήσουμε για να βγουν από αυτές τις δυσκολίες. Έτσι, μπορεί να ξεφύγουμε και να βρούμε διάφορους τρόπους πωλήσεως. Για αυτό σκεφτόμαστε, ότι η δική μας εμπειρία, μπορεί να είναι πολύ πολύτιμη στο θέμα που ταλαιπωρεί τους Έλληνες παραγωγούς.

Είμαστε πολύ σίγουροι ότι ο κάθε παραγωγός πιστεύει ότι το δικό του προϊόν είναι το καλύτερο. Εμείς δεν θέλουμε να κάνουμε έναν πόλεμο μεταξύ μας. Αυτό που προσπαθούμε είναι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και τις γνώσεις μας για έναν κοινό σκοπό που είναι η προώθηση της αγκινάρας, είτε είναι Ιταλίας, είτε είναι Ελλάδας.

Επίσκεψη των Ιταλών προηγήθηκε στα Ίρια της Αργολίδας και στην συνέχεια στην Μικρομάνη, ενώ την Πέμπτη θα βρίσκονται στο νησί της Τήνου. Σύμφωνα με τον Ciogli Gino, ο Σύλλογος αυτός ενημερώνεται για τον τρόπο παραγωγής της αγκινάρας σε διάφορες χώρες, με σκοπό την καλύτερη προώθηση του προϊόντος σε όλο τον κόσμο.

Τέλος, σήμερα, η ομάδα των Ιταλών θα επισκεφθούν στις 10 το πρωί τον πρόεδρο του Επιμελητηρίου Γιώργο Καραμπάτο, στις 11.30 τον πρόεδρο της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Μεσσηνίας Βασίλη Κοζομπόλη και τον καταστηματάρχη Κώστα Παπαδημητρίου. Επίσης, χθες το βράδυ είχαν γεύμα με τον νομάρχη Δημήτρη Δράκο, και τους κ.κ. Καραμπάτο και Σκαλαίο.